Stalowe ekrany – wystawa prac Adama Garnka

Po noworocznym „Przebudzeniu” z przyjemnością zapraszamy na kolejną wystawę w Muzeum Miasta Jaworzna! Będzie to wystawienniczy debiut pod naszym dachem Galerii Sektor I, która znalazła w murach Muzeum nową siedzibę.

Adam Garnek to wizjoner formy i muzyk wizualny. Rzeźbiarz, performer i autor oryginalnych instalacji. Od trzydziestu lat tworzy niepowtarzalne obiekty z metalu – pojazdy, instrumenty, maszyny, urządzenia. Od dzieciństwa zafascynowany narzędziami i urządzeniami mechanicznymi. Ciekawiły go maszyny rolnicze, bawił się kawałkami blachy, metalowymi rurkami, częściami zepsutych silników. Studia (1983–1988) w poznańskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych, aktualnie UAP, nie zmieniły jego upodobań. Utopijne, romantyczne konstrukcje artysty są inspirowane tradycją XX-wiecznej sztuki, manifestami i dziełami włoskich futurystów, rosyjskich konstruktywistów, mobili Alexandra Caldera czy maszyn Jeana Tinguely.

Fascynuje go ruch i maszyna. Konstruuje urządzenia, najczęściej w formie mobilów, które tylko pozornie służą praktycznym celom. Dynamika wyzwalana w interakcji z widzem stanowi o ich estetycznym wymiarze, a zachodzące zmiany są niejednokrotnie ważniejsze od samego obiektu. Widzów zamienia w artystów – zaprasza do działania, wyrażania własnego zdania, zmieniania zastanej rzeczywistości i do zabawy. Daje do ręki urządzenie pozornie proste, a zarazem przewrotne – ironizując z nadęcia współczesnej sztuki.

Interaktywne, ruchome rzeźby i obiekty będą głównym motywem także wystawy w naszym Muzeum. Oprócz eksponatów prezentowanych w sali wystawienniczej, autor przywiezie do Jaworzna także 1,5 tonową rzeźbę TURBINY, która stanie przed naszym budynkiem

Na wernisaż wystawy pt. „Stalowe ekrany” zapraszamy w sobotę – 2 kwietnia – na godz. 17.00.
Ekspozycje będzie można oglądać do 8 maja!


ADAM GARNEK – Pojazdy, machiny, urządzenia

Adam Garnek powołuje do życia obiekty, które poruszają się: wózki, mobile, pojazdy, wehikuły. „Myślę, że spośród wszystkich przedmiotów, które człowiek stworzył – wyznawał na początku lat 90. – najbardziej pokochał ten, który potrafi się przemieszczać”. I ta fascynacja mechaniką ruchu oraz formą, która staje się wypadkową sił, ciężaru, materii legła u podstaw jego sztuki.

Adam Garnek jest artystą, który najlepiej czuje się jednak w obszarze nie do końca zdefiniowanym, powołuje przecież do życia obiekty, które wymykają się jednoznacznym kwalifikacjom. Z jednej strony, usytuowane w przestrzeni galerii, każą postrzegać się w kategoriach rzeźby. Z drugiej strony, ze względu na konstruktorską pomysłowość, każą patrzeć na siebie jak na produkty epoki industrialnej, które wyszły spod ręki inżyniera. W tej dwuznaczności gatunkowej kryje się pewna przewrotność, gdyż mobile Garnka można wprawiać w ruch – siłą mięśni, albo dzięki użyciu silnika elektrycznego – jednak ten ruch mą tu jedynie czysto estetyczne zastosowanie. Mobile te nie mają bowiem żadnego praktycznego celu, nie wytwarzają żadnej dodatkowej energii, ani nie przetwarzają energii, którą otrzymują z zewnątrz. W tym sensie mogą jawić się jako postromantyczne twory, które zostały powołane do życia tylko po to, aby okazać wzgardę dla zakochanego w swoim pragmatyzmie świata.

Maszynerie Adama Garnka – zbudowane na ogół ze starych metalowych części o śmietnikowym rodowodzie: kół, sprężyn, łożysk, dźwigni, ram i przekładni – powstają z pełnego powagi zaangażowania w sam proces konstrukcji i kreacji. Ale jednocześnie jest w nich miejsce na dowcip, ironię, żart. Technologiczny terror współczesnej cywilizacji Garnek przekłada na język groteski, pozwalając widzowi napawać się ideą mechanizmu, którego jedyną funkcją jest samo działanie…

Adam Garnek chce być artystą swojego czasu – takim, który poszukuje dla wyrażenia jego istoty specyficznych technik, materiałów, języków. Dlatego bliskie jest mu rozumienie sztuki jako aktu przekroczenia tego, co dotąd sztuką nie było. Jako aktu transgresji, czyli nagiego odnalezienia tego, co wzniosłe i szlachetne w tym, co pospolite, trywialne, byle jakie. Pomniki współczesnego świata – zdaje się konkludować Garnek – najmądrzej wznosić z tego, co można znaleźć na śmietnikach, albo złomowiskach.

Prace Adama Garnka można zobaczyć na stronie internatowej autora – adamgarnek.pl.


Serdecznie zapraszamy!!!

Udostępnij